Wartości odżywcze i właściwości lecznicze miodu

Bakalie.com

Od dawien dawna, do miodu odnoszono się z wyjątkowym szacunkiem. Złocista barwa, piękny leśny zapach, a także delikatny słodki smak, sprawiły, że miód zyskał miano produktu całkiem niezwykłego. Dzięki temu, od lat zajmuje w naszych domach docenianie i ważne miejsce oraz pełni rolę składnika bez którego nie wyobrażamy sobie życia. W świecie starożytnym miód uważany był za dar od bogów, który zesłali na ziemię dla dopełnienia harmonii, urodzaju, siły i szczęścia ludności. Swoje zastosowanie odnalazł także w czasach wojen, kiedy to służył do walki z wieloma ciężkimi chorobami. Ciekawostką jest także używanie go przez Kleopatrę, która to zażywała aromatycznych kąpieli w oślim mleku i miodzie. Do dnia dzisiejszego nauka odsłania  coraz to nowsze zastosowania miodu, zarówno w sferze biologicznej jak i terapeutycznej.

Odnosząc się do Polskiej Normy, miód pszczeli jest produktem wytwarzanym przez pszczoły ze spadzi bądź kwiatowego nektaru. Nektar to surowiec wydzielany przez kwiatowe nektarniki, zaś spadź to sok roślinny wytwarzany przez miodówki, czerwce, czy mszyce. Liście są nakłuwane przez owady, które wysysają sok, cukier wydalają pod osłoną kropelek, natomiast białko wchłaniają. W bardzo korzystnych dla pszczół warunkach, pszczela rodzina może wytworzyć, aż kilka kilogramów miodu dziennie.

Do ula dostarczane jest 30 mg nektaru przez jedną pszczołę, wzbogaconego o enzymy organiczne, pochodzące z jej organizmu. W ulu miód przekazywany jest kolejnym pszczołom, tak zwanym „nielotnym”, które to dodają do niego własne enzymy i zagęszczają go. Kiedy jest już dostatecznie zagęszczony, przekazywany jest kolejnym pszczołom do ponownej przeróbki, a w fazie końcowej przechwytywany przez robotnice, które tak przetworzony miód, umieszczają w dolnych otworach plastra, gdzie ulega odparowaniu.

Jak tylko miód odpowiednio zgęstnieje, przenoszony jest z dolnego plastra na jego górny odcinek i pokrywany jest cieniutką warstwą wosku. Cały proces tworzenia miodu trwa 4-7 dni, wtedy też wyparowuje częściowo woda, co niweluje proces fermentacji. Do najcenniejszych cech miodu należą: jego krystalizacja, barwa, smak oraz aromat. Barwę jasną przybierają miody nektarowe, które są delikatne w smaku, a czasem nawet lekko mdławe. Ciemniejsze są miody spadziowe, mające cierpki smak, lekko piekący i ostrawy. By miód zachował swoje najcenniejsze wartości, należy go odpowiednio przechowywać, najlepiej szczelnie zamknięty w zaciemnionych miejscach -pomieszczeniach, poniżej 18°C.

Miód jest także cennym lekarstwem, a dostarczanie organizmowi nawet dużych dawek, nie powoduje skutków ubocznych ani u dorosłych ani u dzieci. Dzieci, które każdego dnia spożywają miód, mają lepszą przemianę materii i prawidłowo przybierają na wadze, dochodzi w ich organizmie do zwiększenia odporności, ale także poprawia się znacznie rozwój umysłowy. Dla osób zapracowanych fizycznie lub psychicznie, miód służy do szybkiej odbudowy sił. Ważną ciekawostką jest fakt, iż używany był także w czasie wojny przez armie, lotników czy górników.

Na podstawie przeprowadzonych badań wykazano pozytywny wpływ spożywania miodu na spadek glukozy we krwi, u ludzi dotkniętych chorobą cukrzycową. W czasie silnego przeziębienia miód działa kojąco na organizm, a zawarta w nim acetylocholina znacznie poprawia pracę mięśnia sercowego, przyczyniając się do wzmocnienia układu krążenia. Posiada właściwości antyalergiczne, jednak trzeba zachować czujność gdyż są osoby, które negatywnie reagują na niektóre odmiany miodu. Wspaniale sprawdza się przy gojeniu błony śluzowej żołądka, tworząc barierę ochronną i normalizując jego pracę. Ze względu na działanie osłaniające, spożycie miodu jest wskazane w trakcie przyjmowania silnych leków. Korzystnie wpływa na nerki i drogi moczowe, ale także pomoże skutecznie zahamować wzrost bakterii powodujących biegunkę. Świetnie nadaje się przy nasilonych stanach astmy, ponieważ zawiera w swoim składzie pyłki, które spełniają rolę zastrzyków, rozszerzających pęcherzyki płucne, co znacznie pomaga w oddychaniu. Ma działanie uspakajające i nasenne. Jego zastosowanie odnajduje się również w kosmetologii i dermatologii.

Zwalcza gronkowca złocistego, który jest bardzo ciężki do zaleczenia przy wykorzystaniu tradycyjnych leków.  

By miód został wystarczająco wchłonięty przez organizm należy odpowiednio go przyrządzić. Otóż, w połowie szklanki ciepłej wody, należy rozpuścić łyżkę wybranego miodu i zostawić na 12 godzin w temperaturze pokojowej. Wtedy nastąpi rozpad sacharozy, na fruktozę i glukozę, które to wzmocnią działanie miodu. Tak przyrządzony roztwór, pije się małymi porcjami, co tworzy barierę ochronną i  pełni rolę naturalnego antybiotyku.

Do najbardziej popularnych rodzajów miodów zalicza się:

Miód rzepakowy- również nektarowy, jasny o barwie jasnożółtej ale także o subtelnym zapachu kwiatu rzepaku, z nutą słodko-gorzkiego smaku. W swym składzie ma aminokwasy, witaminy, glukozę oraz olejki eteryczne. Jest niesamowitym lekarstwem na problemy z wątrobą, trzustką, nerkami, układem krwionośnym, ale także chorobami dróg moczowych.

Miód akacjowy-  ten rodzaj należy do miodów nektarowych, jasnych; w smaku słodki ale mdły, jego barwa jest kremowa, a czasem nawet biała. Szczególnie polecany jest diabetykom, ale także dla osób z problemami trawiennymi, problemem ze strony przewodu pokarmowego  ale także przy schorzeniach nerek.

Miód koniczynowy- miód nektarowy, jasny o barwie pszenicznej lub łososiowej w zależności, z jakiej konkretnie koniczyny jest wytwarzany. Posiada delikatny zapach koniczynki, zawiera witaminy, kumarynę i glikozydy. Stosowany w leczeniu anemii, ale również w stanach wyczerpania nerwowego, co za tym idzie stanów depresyjnych.

Miód lipowy- zaliczany do nektarowego, jasnego o kolorze przypominającym kolor lekko zaparzonej herbaty, jak sama nazwa wskazuje zapach przypomina lipę. Jego smak jest ostry, a zarazem lekko gorzki. Świetnie nadaje się w stanach grypowych jako środek napotny, wykrztuśny, przeciwzapalny, przeciwgorączkowy i uspakajający. Zawiera duże pokłady witaminy C, saponiny.

Miód wielokwiatowy- miód ciemny, nektarowy, zawierający wieloraki koszyk ziół i roślin. Jasnobrązowy. Wykorzystywany w objawach alergii, chorobach górnych dróg oddechowych.

Miód malinowy- nektarowy, jasny o złocistej barwie, kwaśnawym smaku i malinowym zapachu. Zawiera kwasy organiczne, witaminy, pektyny i mikroelementy. Pomocny w walce z miażdżycą, ale także z dokuczliwymi przeziębieniami.

Miód wrzosowy- ciemny, nektarowy, o ostrym zapachu wrzosu i gorzkim smaku. Mieści w sobie garbniki, sole mineralne, kwasy organiczne i arbutynę, co korzystnie wpływa na zapalenie jelit, dróg moczowych.

Miód gryczany- nektarowy, ciemny wyglądem przypomina bursztyn, a jego zapach jest napełniony silną wonią kwiatową, w smaku dość ostry. W swym składzie zawiera dużą ilość soli mineralnych, enzymów oraz hormonów. Pomocny przy wysiłku fizycznym, ale także rekonwalescencji organizmu.

Miód z drzew liściastych- jasny, spadziowy o gorzko-kwaśnym smaku, korzennej nucie zapachowej i barwie oliwkowej. Ma wpływ na stany zapalne, działa moczopędnie, ale i dezynfekuje.

Miód mieszany- ciemny, mieszany miód o delikatnym smaku, mocnym korzennym zapachu i kolorze ciepłej zieleni. Wstrzymuje wzrost drobnoustrojów, pełniąc rolę naturalnego antybiotyku.

Miód z drzew iglastych- to miód spadziowy, jasny o smaku lekko słodkim i korzennej woni. Występują w nim dekstryny, związki azotowe i mikroelementy.  Ma działanie wykrztuśne, przeciwzapalne, wzmaga odporność organizmu, pomocny również w chorobach płuc, stawów i nerwicy.

Do innych także cennych produktów pszczelich, zalicza się:

  • Kit pszczeli, czyli propolis- jest to żywicza substancja zbierana na pączkach drzew. Posiada on silne właściwości bakteriobójcze, grzybiczo chorobotwórcze oraz zdolność zwalczania wirusów.
  • Pyłek i pierzga- pyłek zawiera ogrom minerałów, enzymów i witamin, niezbędnych
    do prawidłowego funkcjonowania człowieka. W szczególności powinny spożywać
    go kobiety w ciąży, dzieci, ale także starsi, którzy są szczególnie aktywni. Natomiast pierzga to naturalny, zmodyfikowany przez pracowite pszczoły kwiatowy pyłek, który jest wzbogacony o wydzieliny z organizmu pszczół.
  • Wosk pszczeli- w odpowiednich warunkach pszczoły robotnice mogą wyprodukować  aż 2-3 kg wosku, od 12 do 18 dnia życia, wosk ten używany jest do produkcji świec, jako spoiwo do farb, impregnacji papieru, drewna i płótna, ale swoje zastosowanie ma także w przemyśle kosmetycznym.
  • Mleczko pszczele- ma ogromny wpływ na przysadkę mózgową, przyczynia się
    do usuwania stanów depresyjnych, regeneruje cały organizm i oczyszcza go z toksyn.
  • Przetwory miodowe-  wszelkiego rodzaju kombinacje syropów, nalewek, piwa, wypieków i wielu, wielu innych zastosowań.
  • Pszczeli Jad- tworzony z wydzieliny pszczelej matki lub robotnicy. Jest uznany
    za przełomowe odkrycie w kosmetyce.  Z pewnością cieszy nie jedną osobę, która usilnie walczy z udoskonalaniem własnej urody. Przyczynia się także do leczenia chorób takich jak: miażdżyca, astma i nadciśnienie.

Należy pamiętać, że bywają osoby bardzo uczulone na miód, a po jego spożyciu występują u nich nieprzyjemne dolegliwości m.in.: wymioty, biegunka, wysypka, czy niebezpieczna dla życia opuchlizna. Dlatego też, nie należy zapominać o konsultacjach lekarskich oraz zwykłej ostrożności.


Autor: Redakcja Bakalie.com