Kawa z orzechów
Kolejnym bezkofeinowym napojem „udającym” kawę jest kawa z pistacji. Jest ona polecana w Wielkiej Brytanii przez naukowców pochodzenia tureckiego, z Uniwersytetu w York. Zwyczaj picia kawy z tych orzechów pochodzi z właśnie z Turcji.
Kawę z pistacji otrzymuje się przygotowując napar z odpowiednio uprażonych orzechów. Najlepiej nadają się do tego orzechy pistacji terpentynowej, tej samej z których soków robi się terpentynę. Aby otrzymać kawę owoce P. terebinthus, czyli pistacje są suszone, palone i mielone. Używa się do tego całych owoców, włącznie ze skorupką i otaczającą ją skórką.
Kawa z pistacji (Menengiç kahvesi) mimo braku kofeiny delikatnie pobudza i dodaje energii. Jest bogatym źródłem witamin A, B1, B2, B6, C, E, zawiera także żelazo, fosfor, potas, magnez. Ma pozytywny wpływ na układ oddechowy i struny głosowe, usprawnia prace nerek i opóźnia procesy starzenia. Niektórzy twierdzą też, że jest afrodyzjakiem.
Kawa z pistacji pochodzi z Anatolii, a najbardziej popularna jest na wschodzie i południowym wschodzie Turcji. Jest ona sprzedawana w słoiczkach i ma konsystencje pasty. Możemy przygotować ją zalewając płaską łyżeczkę pasty wrzątkiem lub gotującym się mlekiem lub tradycyjnie po turecku, czyli gotując ją w małym garnuszku wodą lub mlekiem. Menengiç kahvesi podawana jest jako napój z pianką i dodatkiem kardamonu, cynamonu, imbiru lub mirry. Ma łagodny, kawowy smak, delikatnie pachnie pistacjami. Możemy wyczuć lekko „podpalany” posmak. Pastę kawową z pistacji można też jeść łyżeczką, bezpośrednio ze słoika. Jedyną wadą tego napoju jest fakt, że nie da się z niego przygotować espresso, pistacje są do tego zbyt tłuste.
W innych rejonach świata możemy się natknąć na kawę przyrządzaną z innych orzechów. We Francji smażone orzeski bukowe wykorzystywano do produkcji suszonej kawy, zaś w krajach skandynawskich przyrządzany jest z nich kawopodobny napój kok. Niekiedy można też trafić na napoje kawowe na bazie orzechów laskowych.
Kawa z topinamburu
W sklepach ze zdrową żywnością możemy kupić kawę z topinamburu. Napój ten szczególnie poleca się osobom cierpiącym na cukrzycę, gdyż jest on niskokaloryczny i ma niski indeks glikemiczny. Kawa z topinamburu zawiera także inulinę, czyli naturalny probiotyk, który wspomaga wchłanianie wapnia, magnezu, cynku i żelaza. Jest też doskonałą pożywką dla bakterii jelitowych. Dzięki ich działalności wzmacniamy odporność organizmu, wspieramy wątrobę w usuwaniu szkodliwych toksyn, a nawet chronimy się przed rozwojem nowotworu jelita grubego. Kawa z topinamburu jest też źródłem wielu ważnych dla zdrowia pierwiastków. Zawiera miedź, potas, wapń, sód, żelazo, krzem i fosfor. Jest też źródłem witaminy Ci witaminy B1.
Zazwyczaj kawa z topinamburu wzbogacana jest różnego rodzaju dodatkami, takimi jak korzeń mniszka lekarskiego czy przyprawy – kardamon, cynamon i goździki. Aby przygotować filiżankę napoju należy zalać czubatą łyżkę topinamburowej kawy szklanką wody i gotować przez dwie, trzy minuty. Po ugotowaniu czekamy pięć, dziesięć minut i przelewamy napój do filiżanek. Do kawy warto dodać łyżkę miodu, mleko, śmietankę czy syrop klonowy.
Kawę z topinamburu możemy wykorzystać również do przygotowania deseru. Wystarczy zmiksować napój z bananem, mlekiem, kostkami lodu i łyżką lodów śmietankowych. Niektórzy dodają sproszkowaną kawę z topinamburu do ciast, na przykład pierników, które dzięki temu nabiorą interesującego aromatu.
Kawa z mniszka lekarskiego
Mniszek lekarski (Taraxatum oficinale) zwany potocznie mleczem jest rośliną bardzo w Polsce znaną. O jego zastosowaniu w kuchni (liście mniszka świetnie nadają się do sałatki) pewnie większość z nas słyszała, ale to, że można z jego korzenia przygotować kawę może być nowością.
Kawa z korzenia mniszka z mlekiem w smaku przypomina kawę zbożową. Jej smak jest jednak znacznie bardziej orzechowo – karmelowy. Można również pić ją bez mleka ma wtedy ciekawy smak, który bardziej niż z kawą kojarzy się z gorzką ziołową herbatą.
Kawę z mniszka warto pić przede wszystkim ze względu na jego właściwości zdrowotne. Jego główne działanie polega na wspomaganiu pracy wątroby, leczeniu chorób dróg żółciowych, pobudzaniu wydzielania soku żołądkowego oraz wspomagania trawienia. Mniszek wspomaga także pracę nerek, działa moczopędnie, pomaga usunąć nadmiar wody z organizmu. Jego regularne spożywanie wspomaga odchudzanie. Niektórzy uważają również, że podobnie do prawdziwej kawy, kawa z mniszka rozbudza i daje energię.
Aby przygotować kawę z mniszka lekarskiego potrzebujemy 4 – 5 łyżeczek zmielonego korzenia mniszka, pół łyżeczki mielonego kardamonu, szczyptę cynamonu, 2 – 4 łyżeczki mleka i 200ml wody. Kawę najlepiej zaparzyć w zaparzaczu do herbaty. Do zaparzacza wkładamy filtr i wsypujemy do niego mielony korzeń mniszka i kardamon. Następnie zalewamy kawę wrzątkiem. Po wyjęciu z kubka zaparzacza dodajemy mleko i cynamon.
Kawa z nasion chia
Nasiona chia są coraz bardziej popularne ze względu na swoje właściwości zdrowotne. Można z nich też przygotować napój, który jest świetną alternatywą dla tradycyjnej kawy. Nasiona chia dostarczają organizmowi energii, wpływają na jego formę fizyczną i psychiczną. Zawierają witaminy, minerały i przeciwutleniacze m. in. witaminy E, B1, B3, wapń, fosfor, magnez, żelazo, cynk i niacynę. Kawa z nasion chia doskonale komponuje się z mlekiem, miodem bądź cukrem brzozowym. Nie zawiera kofeiny, co jest ważne dla osób zmagających się z nadciśnieniem.
Kawa z nasion konopi
Kolejnym nietypowym zamiennikiem kawy naturalnej jest kawa z konopi. Otrzymuje się ją z prażonych nasion konopi siewnych (Cannabis sativa). Charakteryzuje się delikatnym, orzechowym smakiem. Nie zawiera kofeiny. Można pić ją z mlekiem, miodem lub cukrem brzozowym.
Nasiona konopi siewnych to dobre źródło żelaza, wapnia, cynku, fosforu, magnezu, miedzi i manganu. Mają też wiele witamin, soli mineralnych, a także pierwiastków śladowych.
Kawa z korzenia łopianu
Zamiennik kawy można otrzymać też z korzenia łopianu. Po utarciu, uprażeniu i zmieleniu korzenia łopianu otrzymujemy proszek, który możemy zaparzyć jak kawę. Kawa ta ma gorzkawo – słodki smak. Jest bogatym źródłem inuliny, dzięki czemu może być stosowana przez diabetyków. Zawiera także mnóstwo innych substancji, takich jak: śluzy, gorycze, garbniki, proteiny, glikozydy, żywice i tłuszcz, a także minerały, głównie fosfor, potas i wapń.