Kategorie

Artykuły

Przepisy

Produkty

Blogerzy

Firmy

Kategorie

Artykuły

Przepisy

Produkty

Blogerzy

Firmy

Miody, które leczą czyli jak wyzdrowieć naturalnie?

Bakalie.com
słoik miodu i plaster
  • słoik miodu i plaster
  • słoiki miodu i mieszadło na stole
  • otwarty ul
  • słoik miodu i kwiaty
  • skrobanie plastra miodu
  • plaster i słoik miodu
  • miód i cytryny
  • kobieta bierze kąpiel ze świecami
  • słoiki z miodem
  • słoik miodu na stole
  • słoik miodu

Leczenie miodem - czy to ma sens?

Warszawskie Wydawnictwo BAOBAB w roku 2007 wydało książkę Roberta Pucka „Leczenie miodem, czyli praktyczne wykorzystanie miodu w aptece domowej i pielęgnacji ciała”. Z książki tej pochodzą poniższe informacje dotyczące leczniczych właściwości miodu i kilka przepisów.


Miód ze spadzi iglastej


Spadź wykorzystywana przez pszczoły do tego rodzaju miodu, pochodzi z jodeł, sosen i świerków. Jednak nie jest to miód czysto spadziowy, ponieważ zawiera także małe ilości nektaru kwiatowego. Miód ze spadzi iglastej ma ciemny kolor – od szarozielonkawego po czarny. Jego jaśniejsza barwa, jest charakterystyczna dla miodu wiosennego, zaś ciemniejsza dla letniego. Gdy miód spadziowy ulegnie krystalizacji, staje się ciemnobrązowy i ma drobnoziarnistą konsystencję. Jego zapach określa się jako słodowy, z wyraźną korzenną nutą. Z kolei aromat i posmak żywiczny ma miód ze spadzi jodłowej.

W smaku miody spadziowe nie są aż tak słodkie, jak inne miody. Dostrzega się w nich nutę smaku żywicy. Miody ze spadzi iglastej uznaje się za naturalne antybiotyki.

Znajdują one zastosowanie we wspomaganiu leczenia infekcji górnych dróg oddechowych, przeziębień, zapaleń płuc i oskrzeli, a nawet gruźlicy. Oprócz tego, niektórzy zalecają przyjmowanie miodu spadziowego iglastego przy astmie, chorobach zapalnych jelit, biegunkach, chorobach serca i naczyń, zapaleniu pęcherza, nerek, kamicach, problemach z prostatą, stawami, a także w infekcjach skórnych (jako „maść” i okład).


Miód ze spadzi liściastej

W Polsce miód ten występuje bardzo rzadko. Pszczoły pozyskują go ze spadzi z liści topoli, brzozy, buka lub lipy. Domieszkę do tego miodu stanowi rosa miodowa zebrana z traw, zbóż i liści drzew owocowych. Jego paleta barw mieści się między kolorem zielonkawo-herbacianym, a jasnobrązowym. Gdy miód ulega krystalizacji – ciemnieje, a jego konsystencja staje się średnioziarnista. Cechuje się subtelnym smakiem, lekko żywicznym, cierpkim. Ze względu na odmienność źródła pochodzenia miodu, będzie miał on inne zastosowanie w apiterapii. Nie ma tak silnych właściwości antybiotycznych, jak miód ze spadzi iglastej.

Zalecany jest w chorobach układu moczowego, jako środek moczopędny, przeciwzapalny i słabo dezynfekujący. Ponadto wspomaga detoksykację wątroby i usprawnia pracę jelit.

Przy dolegliwościach wątrobowych zalecana jest poniższa mikstura: szklanka ciepłej – ale nie gorącej – słabej herbaty, łyżeczka miodu ze spadzi liściastej, sok z połowy cytryny. Składniki dokładnie mieszamy. Miksturę spożywa się dwa razy dziennie – rano i wieczorem, jako środek łagodzący dyskomforty wątrobowe, spowodowane infekcjami wirusowymi. Po wypiciu zaleca się ułożenie w pozycji na prawym boku.

Miód rzepakowy

Jest miodem wiosennym, bardzo popularnym w naszym kraju. W postaci płynnej jest prawie bezbarwny, lekko słomkowy lub jasnożółty z zielonkawym podbarwieniem. Bardzo szybko się krystalizuje, przyjmując mazistą („smalcowatą”) konsystencję oraz biało-kremową barwę, co nie jest wadą. Jego zapach przypomina woń kwiatów rzepaku, może być duszący, a przez innych odbierany jako niemiły. Obróbka cieplna minimalizuje zapach. Miód ten ma trochę dziwny smak. Jest łagodny, ale mdły, z nutą goryczki. Zbierany jest głównie na przełomie maja i czerwca. Trzeba go przechowywać w szczelnie zamkniętych szklanych naczyniach, gdyż bardzo chłonie wilgoć.

Miód rzepakowy pomaga na:

• Wyczerpanie. Ze względu na dużą zawartość glukozy i innych cukrów prostych. Miód rzepakowy poleca się w stanach wyczerpania organizmu. Stanowi dobrą „odżywkę regeneracyjną”. Wskazany jest również przy długotrwałej pracy fizycznej i umysłowej.

• Dolegliwości układu sercowo – naczyniowego. Wzmacnia serce i siłę jego skurczu. Powoduje rozszerzenie naczyń wieńcowych serca, co sprzyja lepszemu dotlenieniu i odżywieniu oraz zapobiega miażdżycy. Obniża i normalizuje ciśnienie tętnicze krwi, a nawet pomaga w uzupełnieniu niedoboru potasu, normującego pracę serca.

• Schorzenia wątroby i dróg żółciowych. Pomaga wątrobie w odtruwaniu organizmu oraz w przemianie tłuszczów. Usprawnia pracę pęcherzyka żółciowego.

• Przeziębienia. Jest przydatny we wspomaganiu leczenia infekcji gardła, nosa i oskrzeli. Łagodzi kaszel i stymuluje układ odpornościowy. Ma niskie właściwości antybiotyczne.

• Schorzenia nerek i dróg moczowych. Miód rzepakowy stosuje się pomocniczo w chorobach zapalnych i infekcyjnych nerek, pęcherza i cewki moczowej.

• Problemy z żołądkiem. Zmniejsza odczyn zapalny towarzyszący wrzodom żołądka i dwunastnicy. Przyspiesza też gojenie się ran wrzodowych i nadżerek. Pomaga w walce ze zgagą, wzdęciami i mdłościami.

• Problemy skórne. Wykazuje działanie ściągające i przyspieszające gojenie, ziarninowanie i bliznowacenie ran. Oczyszcza także rany z martwicy i chroni je przed zakażeniem. Może zapobiegać tworzeniu się pęcherzy po oparzeniu, jeśli zostanie szybko przyłożony do skóry. Jednak nie jest to zabieg zalecany w przypadku oparzenia.

Miód wrzosowy


Ten rodzaj miodu jest pozyskiwany od pszczół w okresie wakacyjnym, od lipca do października, z kwiatów wrzosu. Patoka – miód w stanie płynnym, jest koloru rubinowo-brunatnego i ma galaretowatą konsystencję. Gdy ulegnie krystalizacji, jego konsystencja zmienia się na ziarnistą, masłowatą. Niesamowicie pachnie wrzosem i ma niebanalny gorzkawy posmak, co nie oznacza że nie jest słodki.

Miód wrzosowy działa moczopędnie, bakteriobójczo (łagodnie lub silnie) i przeciwzapalnie. Ułatwia też procesy trawienne, przyswajanie składników pokarmowych i reguluje pracę jelit.
Schorzenia, w których miód wrzosowy znalazł zastosowanie to:

• choroby nerek i dróg moczowych,
• stany zapalne gruczołu krokowego,
• kamica nerkowa (jako środek pomocniczy i profilaktyczny),
• zapalenia i zakażenia błon śluzowych jamy ustnej i gardła,
• przewlekłe zapalenie migdałków podniebiennych, jamy ustnej i gardła (w połączeniu z miodem szałwiowym),
• stany zapalne żołądka i jelit,
• biegunki i zaparcia,
• dna moczanowa,
• choroby reumatyczne.

Jest także zalecany jako profilaktyka chorób prostaty u mężczyzn po 40 roku życia.

Używanie miodu w celu leczniczo-profilaktycznym.

Najlepiej rozpuścić 1 łyżkę stołową miodu w pół szklanki przegotowanej, letniej wody. Tak przygotowany roztwór pozostawić na noc (około 12 godzin). Pić rano przed posiłkiem. W zapaleniu gruczołu krokowego, łyżkę stołową miodu i pyłku kwiatowego rozpuścić w pół szklanki wody i dodać 50 kropli z wyciągu propolisowego (kitu pszczelego). Można odstawić na noc. Następnie roztwór w szklance uzupełniamy sokiem jabłkowym lub marchwiowym. Należy pić przez okres miesiąca, raz dziennie, godzinę przed posiłkiem np. śniadaniem.
Trzeba pamiętać, że „leczenie” miodem wrzosowym, jak i innymi miodami, ma swoje przeciwwskazania. Zalicza się do nich nietolerancję pokarmową miodu, odczyny alergiczne oraz cukrzycę.

Miód akacjowy

Miód akacjowy pozyskuje się w okresie kwitnięcia robinii akacjowej. Jest on zupełnie inny od wszystkich bursztynowych, czy herbacianych miodów. Jego barwa jest niebywała... Jest to miód jasno-słomkowego koloru, czasem przechodzący w słomkowo-żółty. W postaci lejącej jest prawie bezbarwny. Po skrystalizowaniu przybiera biały lub kremowo-żółty kolor. Krystalizuje się po kilku miesiącach. Pachnie nieco mdło, z wyczuwalną nutą woni kwiatów akacjowych. Ma subtelny, ale słodki smak, toteż zyskał uznanie wśród najmłodszych konsumentów.

Jak każdy miód, miód akacjowy ma zastosowanie we wspomaganiu leczenia przeróżnych dolegliwości. Podobnie do reszty miodów zdradza zbawienne oddziaływanie na nasz układ pokarmowy.

Można go stosować z powodzeniem w zaburzeniach trawienia, skurczach, zapaleniach żołądka i jelit oraz przy nadkwaśności. Bywa pomocniczo wykorzystywany w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Usprawnia też pracę wątroby, wspomagając jej detoksykację. Może być stosowany u cukrzyków z łagodną postacią choroby.
Z uwagi na to, że miód akacjowy zawiera dużą ilość cukrów prostych, jest polecany przy zwiększonej aktywności naszego mózgu, zmęczeniu fizycznym, psychicznym i osłabieniu organizmu. Wykazuje działanie uspokajające, pomaga w walce z bezsennością, ale też wzmacnia nasz ustrój w chwilach wyczerpania chorobami. Zawiera substancje chroniące i usprawniające układ sercowo-naczyniowy.
Zapobiega tworzeniu się kamieni w organizmie, a więc z pozytywnymi efektami jest wykorzystywany jako profilaktyka ich występowania. Ponadto miód akacjowy stosuje się w leczeniu chorób zapalnych i bakteryjnych nerek i całego układu moczowego. Ma działanie moczopędne.
Miód ten ma niskie właściwości antybiotyczne, ale jest stosowany w walce z zakażeniami ropnymi skóry (gronkowcowymi, paciorkowcowymi, zgorzelą) w formie bezpośrednio przykładanych okładów. W wielu przypadkach doprowadził do wyleczenia.

Od dawna miód akacjowy wykorzystuje się w leczeniu schorzeń układu oddechowego. Jest pomocny w przeziębieniach, stanach zapalnych gardła i przy kaszlu. Wówczas należy sok z jednej cytryny dokładnie wymieszać z dwiema łyżeczkami gliceryny spożywczej i miodem akacjowym (do pełnej szklanki). Spożywać 1 łyżeczkę 3 razy dziennie do ustąpienia kaszlu.


Miód gryczany

Miód gryczany jest bogaty w rutynę uszczelniającą naczynia krwionośne, magnez, kwasy organiczne i olejki eteryczne. Stymuluje odporność, a także wspomaga leczenie infekcji układu oddechowego. Jest zalecany w profilaktyce miażdżycy. Ma ciemno-bursztynowy kolor i płynną konsystencję. Krystalizuje się. Ma ostry, lekko piekący smak.

Miód lipowy

Miód lipowy działa rozgrzewająco i łagodzi objawy infekcji oskrzeli (kaszel) i zatok. Wzmacnia organizm, a także ma właściwości uspokajające. Jest zalecany w leczeniu grypy.

Autor: Redakcja Bakalie.com



Przepisy

Ostatnie artykuły