Na
świecie występuje 16 podrodzajów i ponad 200 gatunków wiesiołków. Występują
ona głównie w Ameryce Północnej, ale obecnie są tak rozprzestrzenione, że
spotyka się je na całej kuli ziemskiej poza Antarktydą. W Polsce występuje
około 30 gatunków tej rośliny. Wiesiołki pochodzą właśnie z Ameryki
Północnej i to z niej rozprzestrzeniły się na pozostałe kontynenty i wyspy
oceaniczne. Zarówno liście, łodygi jak i
nasiona wiesiołka były używane przez Indian z Ameryki Północnej jako żywność. Ale
znano tam tez właściwości lecznicze tej rośliny. Z wiesiołka wykonywano
okłady przyspieszające gojenie się ran i przeciwko siniakom i obrzękom.
Stosowano go też do leczenia chorób skóry. Natomiast doustnie był stosowany w
leczeni chorób układu moczowego, pokarmowego, oddechowego.
Europejscy osadnicy w Ameryce
Północnej również jadali wiesiołki i przywieźli je z powrotem do Europy to
państw takich jak Anglia czy Niemcy. Nastąpiło to w XVII wieku,
najprawdopodobniej w 1619 roku. W roku 1753 rodzaj ten został opisany przez
Lineusza.
Przez wiele dziesiątków lat wiesiołek w Europie był uważany za chwast, do momentu aż
dostrzeżono jego właściwości lecznicze. Dziś możemy mówić wręcz o nowej gałęzi
medycyny – oeparoterapi – czyli leczeniu wiesiołkiem. W badaniach naukowych nad zdrowotnymi właściwościami wiesiołka i
tłoczonego z niego leju dużą rolę odegrali w ostatnich 20 latach XX wieku
polscy naukowcy. Jednym z nich był prof. Krzysztof Rostański z Uniwersytetu
Śląskiego w Katowicach. Ten światowej sławy botanik jest obecnie największy
specjalistą od wiesiołków. Inne badania prowadzili Andrzej Stołyhwo z Wydziału
Chemicznego Politechniki Gdańskiej i Urszula Pytasz z Instytutu Centrum Zdrowia
Matki Polki w Łodzi. Zajmowali się oni wpływem oleju z nasion wiesiołka na
karmiące matki. Udowodnione, że kobiety, które w czasie karmienia piersią
spożywały ten olej w mleku miały więcej niezbędnych nienasyconych kwasów
tłuszczowych, które mają pozytywny wpływ na zdrowy rozwój dziecka.
Autor: Redakcja Bakalie.com
