Święta Wielkiej Nocy zbliżają się wielkimi krokami. W związku z tym najwyższy czas, aby zabrać się za domową hodowle rzeżuchy.
Rzeżucha jest drobną, niepozorną roślinką o wyrazistym smaku i zapachu. W Polsce występuje jej dziewięć odmian. Roślina ta naturalnie rośnie przede wszystkim w wilgotnych siedliskach łąkowych lub leśnych. Natomiast najbardziej popularna jest rzeżucha dekoracyjna, najchętniej wysiewana w okresie Świąt Wielkanocnych.
Jak siać rzeżuchę?
Do tego celu potrzebujemy dwa opakowania nasion, naczynie, w którym będziemy wysiewać – talerzyk bądź ozdobną miseczkę oraz podłoże do jej wysiewu - watę, ligninę, ręcznik papierowy. Ponieważ rzeżucha lubi wilgoć, nasze podłoże obficie moczymy i wkładamy do naczynia. Na przygotowane podłoże wysypujemy nasiona rzeżuchy i gotowe. Rzeżucha wzrasta około siedmiu dni. Aby cieszyć się wyrośniętą rzeżuchą na Wielkanocnym stole, należałoby ją wysiać najpóźniej w Niedzielę Palmową.
O czym warto pamiętać?
Układając mokre podłoże w miseczce, pamiętajmy aby rozłożyć je jak najbardziej „płasko” i równie płasko wysypać ziarenka. Kiedy roślina zacznie kiełkować i rosnąć będzie to robić równomiernie, dając efekt krzaczka. Oczywiście jeśli lubimy „artystyczny nieład” i nie zależy nam na równym kształcie możemy ją wysiać nierównomiernie. Nie zapominajmy również, że rzeżucha bardzo lubi wilgoć, dlatego też dbajmy by jej podłoże było ciągle mokre. Pieprzyca siewna lubi również ciepło. Dlatego dobrze jest jeśli możemy hodować ją na parapecie, gdzie będzie miała dostęp do światła dziennego.
Rzeżucha – walory zdrowotne
O tym, że rzeżucha jest znakomitą dekoracją wielkanocnego stołu nikogo nie trzeba przekonywać, jednak powinna zdobić go przez cały rok, ze względu na swoje wartości odżywcze. Jej spożywanie wskazane jest szczególnie zimą, kiedy brakuje świeżych, pełnowartościowych warzyw. Rzeżucha jest niskokaloryczna. Wspiera organizm osłabiony wiosennym przesileniem, wzmacnia włosy i poprawia koloryt cery. Nie na próżno w medycynie ludowej roślinę nazywano zdrowiem ciała. Była lekiem na pasożyty przewodu pokarmowego i owrzodzenia skóry. Uważana była za dezynfektor ust i jelit. Rzeżucha ma również właściwości moczopędne. Dlatego szczególnie wskazane jest jej spożywanie w przypadku chorób układu moczowego i nerek. Oczywiście tak jak w przypadku wszystkiego, również jedząc rzeżuchę zachowajmy umiar. Spożywanie jej w nadmiarze może doprowadzić nas do zapalenia pęcherza.
Rzeżucha bogata w witaminy i mikroelementy
Ze względu na duże ilości witaminy C, zaleca się włączenie rzeżuchy do diety osób palących papierosy. Dodatkowym wsparciem zdrowotnym są występujące w niej witaminy z grupy A, B, PP, K. Rzeżucha wzmacnia organizm w dolegliwościach reumatycznych, anemii, chorobie wieńcowej, zaburzeniach krążenia, bronchicie. Ze względu na dużą zawartość magnezu, żelaza i kwasu foliowego, rzeżucha wskazana jest dla kobiet w ciąży i dzieci.
Rzeżucha zawiera również prawie tak dużo wapnia jak orzechy laskowe. Dlatego często zalecana jest chorym na osteoporozę, nie mogącym spożywać nabiału.
Kolejnym składnikiem odżywczym, który znajdziemy w rzeżusze jest jod, szczególnie wskazany dla osób cierpiących na niedoczynność tarczy. Również cukrzycy powinni jeść ją na zdrowie. Obniża ona bowiem poziom cukru we krwi.
Rzeżucha dla urody
Glikozyd izosiarkocyjny – ta groźnie brzmiąca nazwa to nic innego jak popularna siarka. To ona odpowiada za ostry smak rośliny. Siarka, znana jest z tego, że wzmacnia włosy i zapobiega ich wypadaniu. Pobudza skórę głowy i cebulki włosowe do wzrostu. Aby wzmocnić włosy, można podziałać dwutorowo – wewnętrznie, jedząc rzeżuchę i zewnętrznie – smarując skórę głowy sokiem z rośliny. Owy sok możemy również stosować do przemywania twarzy w formie toniku wybielającego. Spowoduje on, że nasza cera będzie alabastrowa, a bursztynowy odcień piegów straci na intensywności. Do tego, wszelkie zmiany skórne typu trądzik, czy problemy z cerą łojotokową stracą na swojej intensywności.
Autor: Redakcja Bakalie.com
