Rokitnik zwyczajny

Rokitnik zwyczajny (Hippophae rhamnoides) zwany także rosyjskim ananasem jest rośliną z rodzaju oliwkowatych. Jego właściwości zdrowotne znane były już w starożytnym Tybecie, Mongolii i Chinach. Dziś, tak jak wiele innych roślin leczniczych, wraca do łask i naszych kuchni. Z jego owoców robi się przed wszystkim doskonałe przetwory. Owoce rokitnika, podobnie jak olej z tej rośliny, są także wykorzystywane w kosmetyce. Ze względu na swój dekoracyjny wygląd, rokitnik jest również sadzony jako roślina ozdobna, świetnie nadaje się do tworzenia luźnych nieformowanych żywopłotów.

Rokitnik rośnie w Europie, na Kaukazie, w środkowej Azji i na Syberii, głównie wzdłuż morskich wybrzeży i na innych wilgotnych terenach. Występuje też w Polsce, jego naturalne stanowiska możemy znaleźć nad wybrzeżem Bałtyku, oraz u ujścia Wisły, gdzie rośnie na wydmach i klifach, tworząc gęste zarośla. Jego zdziczałe formy występują także w Pieninach.

Krzew rokitnika jest dość wysoki, osiąga 4 do 5 m wysokości. Jego liście są długie, wąskie i mają lancetowaty kształt. Z wierzchu są oliwkowozielone, a pod spodem srebrzyste. Na wiosnę te kolczaste zarośla zakwitają drobnymi, żółtymi kwiatkami. Ale najbardziej efektownie krzewy rokitnika wyglądają w drugiej połowie lata i jesienią, gdy na gałęziach pojawiają się pomarańczowe grona owoców.

Rokitnik jest rośliną dwupienną, czyli dzieli się na osobniki żeńskie i męskie. Owoce rozwijają się na krzewach żeńskich, ale tylko wtedy gdy w pobliżu znajduje się przynajmniej jeden krzew męski. Rośliny męskie i żeńskie można rozróżnić dopiero gdy mają około 3 lat. Najczęściej uprawia się rokitnik w postaci czystego gatunku, jednak w ogrodnictwie spotkać można kilka jego odmian takich jak: Botaniczeskaja, Podarok Sadu czy Plamiennaja.