Anoreksja (jadłowstręt psychiczny) - osoby, które na nią cierpią w sposób świadomy redukują swoją masę ciała. Choroba ta jest bardzo groźna, ponieważ na początku trudno ją rozpoznać, nawet najbliższym. Trend szczupłej sylwetki narzucony przez otaczający nas świat sprawia, że większość młodych osób pragnie wyglądać szczupło i atrakcyjnie. Gdy rodzina dostrzega problem, czasami jest za późno. Leczenie pacjenta nie może obyć się bez pomocy psychiatry.
Osoby borykające się z anoreksją dążą do ciągłej utraty masy ciała, mimo wyniszczenia organizmu. Najbardziej na nią narażone są młode dziewczyny pomiędzy 13 a 25 rokiem życia. Zdarzają się jednak przypadki zachorowania wśród chłopców. Podłoża jadłowstrętu należy dopatrywać się w psychice osoby na nią cierpiącej. Zwykle zaczyna się od zwykłej diety, chęci zrzucenia kilku zbędnych kilogramów. Jednak żadna waga nie jest w stanie usatysfakcjonować chorego, nie akceptuje on swojego wyglądu.
Dla przyspieszenia efektów „diety” anorektycy dużo czasu poświęcają na ćwiczenia fizyczne, czasem bardzo forsowne i wymagające dużych pokładów energii. Każdy spożywany posiłek jest dokładnie odmierzony. Nie ma mowy aby przyswoić zbyt dużą ilość kalorii.
Jakie są przyczyny anoreksji?
Naukowcy na podstawie wieloletnich badań i obserwacji wytypowali 4
kategorie czynników, które predysponują do wystąpienia tej choroby
psychicznej.
Czynniki psychologiczne:
- lęk, stany depresyjne, kompulsje,
- trauma psychologiczna lub fizyczna, która miała miejsce najczęściej w okresie dzieciństwa i dorastania,
- perfekcjonizm,
- zaburzony obraz spostrzegania własnego ciała,
- niskie poczucie własnej wartości.
Czynniki genetyczne:
- zaburzenia karmienia, które miały miejsce we wczesnym dzieciństwie,
- wszelkie choroby przewodu pokarmowego,
- czynniki szkodliwe w okresie okołoporodowym.
Czynniki kulturowe:
- ideał piękna obrazowany jedynie szczupłą sylwetką,
- zbyt silne skupianie uwagi na własnym wyglądzie zewnętrznym, utożsamianie go z jedynym wyznacznikiem, który umożliwia osiągnięcie sukcesu w życiu.
Predyspozycje rodzinne:
- nadopiekuńczość ze strony rodziców,
- problemy z podejmowaniem skutecznej komunikacji,
- występowanie u któregokolwiek z członków rodziny zaburzeń odżywiania, alkoholizmu.
Jak anoreksja wpływa na zdrowie?
Anoreksja jest chorobą, która w wielu przypadkach doprowadza do
śmierci chorego. Niska waga ciała, niedobór niezbędnych do
funkcjonowania witamin i składników odżywczych sprawia, że organizm jest
wyniszczany stopniowo. Wszystkie ważne narządy wewnętrzne przestają
funkcjonować w sposób prawidłowy. Anorektycy mają problemy z
koncentracją, odczuwają ciągłe zmęczenie. Do poważnych zmian dochodzi w
obrębie kory mózgowej- zanika. W związku z ciągłą utratą tkanki
tłuszczowej chorzy odczuwają ciągłe zimno.
Anorektyczki
mają nieregularne miesiączki, lub czasami w ogóle u nich nie występują.
Dochodzi do zmniejszenia jajników, macicy, co w sposób bezpośredni może
przyczynić się do bezpłodności. W wyniku niedoboru estrogenów w
organizmie może dojść do wystąpienia osteoporozy. Układ pokarmowy
również odczuwa braki odpowiednich składników odżywczych. Występują
wzdęcia, zaparcia, bóle brzucha, zapalenia błony śluzowej żołądka.
Dochodzi do znacznych zaburzeń akcji serca, omdleń, zaburzeń oddychania.
Na powierzchni skóry pojawia się lanugo- meszek, a także zajady, włosy
stają się łamliwe i wypadają. Jak diagnozowana jest anoreksja?
Do podstawowych kryteriów stosowanych przy rozpoznawaniu tej choroby uznaje się:
- paniczny, wszechogarniający lęk przed wzrostem wagi, pomimo faktu, iż pomiary wykazują znaczną niedowagę,
- brak menstruacji przez co najmniej 3 cykle u kobiet już miesiączkujących,
- zaburzenia postrzegania własnego ciała,
- BMI poniżej 17,5.
Jak leczy się anoreksję?
Proces ten jest niezwykle trudny i długotrwały. Jego powodzenie w
dużej mierze zależy od osoby chorej a także wsparcia ze strony
przyjaciół i rodziny. Obecnie uważa się, że proces leczenia powinien
rozpocząć się w trybie ambulatoryjnym. Hospitalizacja dotyczy pacjentów
ze skrajnie niską masą ciała, depresją, myślami samobójczymi. Głównym
celem terapii jest przywrócenie odpowiedniej dla wzrostu masy ciała,
wykrycie i zdiagnozowanie problemów natury psychicznej.
Dieta
jest sprawą nadrzędną w procesie leczenia. Zależy ona od stanu
psychicznego pacjenta, wyniszczenia organizmu. Pokarm można dostarczać
doustnie, dojelitowo (w przypadku, gdy potrzebna jest szybkie
działanie), przez sondę wprowadzoną do żołądka.
Niezmiernie
istotna jest również pomoc psychologiczna. Najbardziej popularna jest
terapia poznawczo- behawioralna. W jej trakcie terapeuta poznaje
uczucia, emocje, związane z zaburzonym obrazem ciała pacjenta.
Niezmiernie istotna jest nauka radzenia sobie ze stresem w sytuacjach
trudnych. Dodatkowo terapeuta pracuje nad poczuciem kontroli, poprawą
samopoczucia.
Autor: Redakcja Bakalie.com
Autor: Redakcja Bakalie.com
