Historia i występowanie
Już nawet Hipokrates doceniał właściwości tej cudownej rośliny. Sporządzone przez niego dzieła opisują dokładnie działanie każdej z poszczególnej części bzu. Stosował go jako środek przeczyszczający, moczopędny, oraz zalecał go w schorzeniach ginekologicznych.
W regionach europejskich nazywany był „apteczką Pana Boga”. Uważano go za roślinę, z której można przyrządzić cudowny napar posiadający niezwykłe właściwości lecznicze. Szczególne uznanie znalazł jako preparat przeciwbólowy, napotny oraz oczyszczający krew. W czasach średniowiecznych służył również do pędzenia wódki, wspomagał resorpcję guzów, poprawiał metabolizm.
Wśród naszych przodków istniało przekonanie, że czarny bez to roślina magiczna. Uważali, że jest siedliskiem bogów, diabła, elfów czy nawet wróżek. Starożytni Słowianie wierzyli, że pośredniczy w kontakcie pomiędzy żywymi i zmarłymi. W druidzkim kalendarzu czarny bez stanowił symbol śmierci i odrodzenia. Niektóre ludy składały mu nawet ofiary z mleka, chleba oraz mąki.
W XVIII wieku istniał zakaz ścinania czarnego bzu, ponieważ wierzono, że w jego pędach mieszka wąż- strażnik podziemnego świata. Swoje zastosowanie znalazł również w trakcie ceremonii ślubnych, jako talizman przynoszący szczęście. Uważano także, że zapobiega zdradzie małżeńskiej.
Uprawa
Roślina ta występuje na Wyspach Brytyjskich, w Maroko, Grecji, Sycylii, północnym Iranie, Półwyspie Iberyjskim. W Polsce krzew ten występuje bardzo powszechnie. Spotkać go można na obrzeżach lasów, pól, przy drogach. Lubi miejsca zacienione. W naturalnym środowisku krzew ten dorasta do 8 metrów wysokości, ma szarozielone pędy, kwiaty są biało kremowe i zbierają się w baldachy. Owoce są mięsiste, na początku zielone, na sam koniec przybierają barwę czarną.
W uprawie wymaga gleby średnio wilgotnej, bogatej w wapń. Bez oraz jego wszystkie sadzonki rozmnaża się poprzez zielne sadzonki, okłady lub nasiona. Pełne owocowanie ma miejsce 3,4 lata po posadzeniu. Plony z 1 krzaczka mogą wynosić od 3 do nawet 20 kilogramów.
Występują również odmiany ozdobne, które z powodzeniem sadzone są w przydomowych ogrodach. Mają małe wymagania glebowe, szybko rosną i pięknie komponują się z pozostałą roślinnością.
Produkty z Czarnego bzu
Jest powszechnie stosowany zarówno w medycynie, przemyśle spożywczym jak i kosmetyce. Używa się zarówno kwiatów, owoców, nasion, kory jak i liści.
Możemy spotkać go w formie:
- naparów lub syropów- zalecane w trakcie przeziębień, kaszlu,
- soków, dżemów- działają silnie moczopędnie, napotnie,
- naturalnego barwnika spożywczego- powstaje z soku z owoców,
- kosmetyków do przemywania skóry z owrzodzeniami i wypryskami- wykorzystuje się napary z kory,
- olejków do kąpieli- wzmacniają włókna kolagenowe, przyspieszają redukcję cellulitu,
- oprysków stosowanych przy zwalczaniu szkodników roślinnych- pozyskiwane z suszonych lub świeżych liści.
Pomimo, że istnieje wiele dostępnych produktów z czarnego bzu, najbardziej popularne są jego suszone owoce. Swoją popularność zyskały dzięki cudownym właściwościom przeciwgorączkowym. Od wieków były wykorzystywane jako naturalny środek na przeziębienie.
Suszone owoce czarnego bzu działają silnie napotnie, dzięki czemu, przyspieszają proces zdrowienia oraz wspomagają oczyszczanie organizmu z toksyn.
Suszone owoce czarnego bzu słyną także z dużej zawartości przeciwutleniaczy, które to są zbawienne dla naszego organizmu, stanu naszej skóry oraz włosów.
Ich wykorzystanie jest banalnie proste. Wystarczy dodać je do herbaty, sosu bądź koktajlu i delektować się ich smakiem.
Jeśli nie chcemy kupować suszonych owoców czarnego bzu, możemy wybrać syrop z czarnego bzu. Jest to skoncentrowana esencja z bzu, która także świetnie sprawdzi się w leczeniu przeziębień i zbijaniu temperatury. Wystarczy dodać go do herbaty lub wody i gotowe.
Kolejną alternatywą są suszone kwiaty czarnego bzu. Ciekawostką jest fakt, że kwiaty te są białe. Jednakże poza kolorem, nie różnią się właściwościami od owoców bzu. Działają przeciwgorączkowo, napotnie i moczopędnie, przez co cieszą się od lat niezmienną popularnością w ziołolecznictwie.
Autor: Redakcja Bakalie.com
